Bir şeyin inovasyon olabilmesi için hem yeni olması hem de ekonomik bir katma değere sahip olması gerekir. Inovasyon, “şirkete kazanç sağlayan bir yeniliktir. Inovasyon, rutin işlere farklı bir açıyla yaklaşan, yenilikçilik anlayışını sürekli kılmayı başaran ve çalışanların tamamını işin içine katan bir “iş yapma” biçimidir.

Şirketlerde yenilik, çoğunlukla Ar-Ge, pazarlama ve üretim departmanlarında çalışanların sorumluluğunda olan bir iş olarak algılanır. Hâlbuki yenilik sadece birkaç bölüm ya da kişiye bırakılabilecek bir iş değildir. Bir şirketin yenilikçi olması, o şirkette çalışan herkesin problem çözme ve yaratıcılık konusundaki yeteneklerine ve sorumluluğuna bağlıdır. Çalışanların sorumluluğu olmadan sürdürülebilir yeniliklerin kârlı bir işe dönüştüğü inovasyonlar gerçekleşemez.

Teknolojiyi çok seven ve yeniliklere hemen adapte olabilen bir toplum olduğumuz tartışılmaz ama teknolojinin sadece tüketicisi olduğumuz da ayrı bir gerçek.Günlük hayatta duymaya çok alışık olduğumuz, “ bizden bir şey olmaz”, “ne yapalım sistem böyle” gibi olumsuz yaklaşımları hepimiz duymaktayız. Oysa yarının iş dünyasında var olmak isteyen kurumlar olasılıkları çoğaltarak, dünyanın gidebileceği yeri okumaya çalışıyorlar. Bunun için duygu, akil, bilgi ve teknolojiden faydalanıyorlar. Yani gelecekte var olmak isteyen kurumlar için tek mesele, yeni teknolojiler değil. Bu isin bir felsefesi var ve o felsefenin temelini de olumlu gelecek tasarımları oluşturuyor. Bugüne kadar bu millete, “İnsanı boş ver, sistem değişmedikçe bir şey değişmez” mantığının aşılandığını belirterek, sistemleri üretenlerin de insanlar olduğunun unutulmaması gerektiğini vurgulamakta fayda var.

Yenilişim çağının özellikleri; Teknolojide bilgiyi destekleme, bilgi çağını kolaylaştırma, kurumların ihtiyaçlarını yeniden keşfetme, çalışanların yaratıcı iş talepleri, yeni tasarımlarda öncelik, pazarlama sisteminde değişiklikler, küresel rekabet, yönetimin yeni düşünce yapısı. Bütün bu faktörler yaratıcılığı, sürekli iyileştirmeyi zorunlu kılmaktadır.

Sürekli iyileştirme çalışanlarla başlar ve onların gayreti gelişimin anahtarıdır. Toplam Kalitenin özü "sürekli iyileştirme" bireysel yaşam kalitesinden kurumsal performansa kadar hayatımızı olumlu yönde etkileyen bir anlayıştır. Bu anlayışın kuruluşlarda benimsenmesi ve yerleşmesi o kuruluşta çalışan insanların özde bu anlayışı benimsemeleri ve uygulamaları ile mümkündür.

Gelişmekte olan ekonomilerde kalkınmanın sağlanmasında kaynakların etkin kullanımı, insan kaynağının gelişimine ve insana yatırıma verilen öneme bağlıdır. Gelişmiş ülkelerde ise kalkınmanın sürekliliğinin sağlanması, insana yatırım politikalarının sürekliliğine bağlı olmaktadır.

Günümüz teknolojisinin isteklerine uygun insan yetiştiren ülkeler başarılı olacak; bunu yapamayanlar, dünya sermaye ve teknoloji akımlarının dışına çıkacak, büyüme ve kalkınma yarışından koparak, yoğun işsizlik ve yoksulluk baskısı altında sosyal ve siyasi açmazlara düşeceklerdir.

Bugünün ağır rekabet koşullarında ayakta kalabilmek ve büyüyebilmek için, firmaların ürünlerini, hizmetlerini, iş yapış yöntemlerini, yapılanmalarını ve sosyal sorumluluk anlayışlarını sürekli olarak değiştirmeleri, farklılaştırmaları ve yenilemeleri gerekiyor. Bu değişim ruhuna "inovasyon" deniyor.

Inovasyondan söz ettiğimizde; yeni bir ürünü veya hizmeti kastetmiyoruz. Inovasyon, yeniliğin kendisinden daha çok, bilginin ekonomik ve sosyal yarara dönüştürülmesi sistemidir. Inovasyon bir ruhtur /anlayıştır; farklılaşma ve değiştirmeye bağlı bir ekonomik ve sosyal sistemi ifade eder.

Küreselleşen dünyada inovasyona önem vermeyen şirketlerin hayatta kalmasına olanak yok. Herkesin aynı ürünler, aynı hizmetlerle kıyasıya rekabet ettiği bu piyasadan çıkışın tek yolu sürekli fark yaratma yeteneğine kavuşabilmek. Şirketler ya hiç yapılmamış olanı yapacak ya da yok olacak.

Inovasyon aslında uygarlık tarihiyle yaşıt, eski bir kavram. Para, matbaa, antibiyotikler, telefon, televizyon, uçak, otomobil… Bunların hepsi birer inovasyon örneği. Günümüze geldiğimizde cep telefonu, bilgisayar, e- mail gibi hayatımızın olmazsa olmazı haline gelen inovasyonlar görüyoruz. Bununla birlikte inovasyon hiçbir dönemde günümüzdeki kadar gündemde olmamıştı.

Geçen sayıda ”Kendimize karşı nasıl inovatif olabiliriz?” başlıklı yazımda şöyle bir paragraf yer alıyordu: ”Dünya hızla değişiyor, bizler kendimizi yenileyerek bu değişimin önüne geçebiliriz ya da değişime en iyi şekilde ayak uydurabiliriz.” Bu değişim sürecinde başarılı olmak için sadece kendimizi yenilememiz veya iyi fikir sahibi olmamız yetmez. Yenileşme sürecinde bilmek yetmez yeniden öğrenmek lazım.

Değişim bir doğa yasasıdır. Doğada her şey evrime tabidir. İklimler değişir, toplumların yaşam biçimi değişir, koşullar zorlaşır. Hayatımızı devam ettirebilmek için devamlı iyileştirme ve devamlı değişim gerekir. Değişen koşullara ayak uydurmak için değişmekten başka çare yoktur.

Bugün kurumsal değişimin en önemli aygıtı “Kalite Yönetimi”dir. Artık çalışanlar endüstriyel demokrasi istiyor. Kurumun başarısında kendi paylarını vurgulamak ve görmek istiyor, katılım istiyor. Artık müşteriler gelecekteki beklentilerinin tatmin edilmesini istiyor ve satıcı değil, ortak arıyor. Tüm sosyal paydaşlar mutluluk bekliyor.